คดีฆาตกรรม

การฆาตกรรมกับเหยื่อที่เป็นเด็กเป็นหนึ่งในประเภทของการฆาตกรรมที่หายากและเข้าใจน้อยที่สุด การระบุความแตกต่างของนักฆ่าทั้งสองประเภทเป็นการเพิ่มการวิจัยในหัวข้อนี้อย่างจำกัด และสามารถช่วยทำนายว่าเด็กคนใดอาจมีความเสี่ยง บุคคลที่ฆ่าเด็กเพียงอย่างเดียวมักมีสติปัญญาค่อนข้างต่ำ ขาดทักษะในการสื่อสารและความสามารถในการแก้ปัญหา และมักป่วยทางจิต บุคคลที่ฆ่าเด็กเท่านั้นยังมีแนวโน้มที่จะฆ่าอย่างหุนหันพลันแล่นด้วยวิธีการด้วยตนเอง (เช่น การทุบตี การจมน้ำ) เมื่อเทียบกับบุคคลที่ฆ่าเด็กและผู้ใหญ่หนึ่งคนหรือมากกว่าในการกระทำฆาตกรรมเดียวกัน บุคคลที่ฆ่าเด็กและผู้ใหญ่ร่วมกันมักจะลงมือฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อนและใช้อาวุธ พวกเขามีสติปัญญาปกติ แต่มีลักษณะต่อต้านสังคมและใช้สารเสพติดซึ่งส่งผลให้เกิดการสังหาร "การศึกษานี้ชี้ให้เห็นหลายสาเหตุว่าเด็กบางคนอาจมีความเสี่ยงสูงต่อการถูกทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรงและการฆาตกรรม ซึ่งชี้ให้เห็นถึงมาตรการป้องกันที่แตกต่างกัน" ดร. โรเบิร์ต แฮนลอน รองศาสตราจารย์ด้านจิตเวชศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์และประสาทวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยนอร์ธเวสเทิร์นกล่าว Feinberg School of Medicine และนักประสาทวิทยาเวชศาสตร์ตะวันตกเฉียงเหนือ การศึกษาได้รับการตีพิมพ์เมื่อวันที่ 27 มีนาคมในวารสาร Criminal Justice and Behavior เป้าหมายของการศึกษาคือการตรวจสอบโปรไฟล์ทางประชากร อาชญวิทยา จิตเวช และความรู้ความเข้าใจของกลุ่มผู้กระทำความผิดคดี ฆาตกรรม ที่ฆ่าเด็ก การศึกษาก่อนหน้านี้มุ่งเน้นไปที่ผู้หญิงที่ฆ่าทารกและเด็กเป็นหลัก การศึกษาในปัจจุบันได้ขยายขอบเขตไปยังทั้งชายและหญิงที่ฆ่าเด็ก ผู้ชาย 11 คนจาก 27 คนและผู้หญิง 2 คนจาก 6 คนในการศึกษาครั้งนี้ได้ฆ่าลูกของตัวเอง ผู้กระทำความผิดหลายคนในการศึกษาปัจจุบันได้สังหารลูก ๆ ของเพื่อนและญาติ ผู้กระทำความผิดคดีฆาตกรรมในการศึกษานี้มีส่วนรับผิดชอบต่อการฆาตกรรมเด็ก 51 คน ผู้เข้าร่วมประกอบด้วยชาย 33 คนและหญิง 6 คนที่ถูกตั้งข้อหาและตัดสินว่ามีความผิดฐานฆาตกรรมครั้งแรกในรัฐอิลลินอยส์ มิสซูรี หรืออินเดียน่า พวกเขาถูกส่งไปสำหรับการประเมินทางนิติจิตวิทยาทางนิติจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการประเมินความเหมาะสมในการยืนการพิจารณาคดี ความรับผิดชอบทางอาญาหรือการพิจารณาคดี อายุเฉลี่ยคือ 32 ปี ประมาณครึ่งหนึ่ง (ร้อยละ 48.5) ของกลุ่มตัวอย่างเป็นชาวแอฟริกันอเมริกัน 36.4 เปอร์เซ็นต์เป็นคนผิวขาว; ร้อยละ 12.1 เป็นชาวสเปน; และร้อยละ 3 เป็นเชื้อชาติ/เชื้อชาติอื่น ส่วนใหญ่ยังโสด (ร้อยละ 60.6) “เด็กหลายคนในการศึกษานี้ถูกแฟนของแม่ฆ่าด้วยการกระทำรุนแรงแบบหุนหันพลันแล่น” Hanlon กล่าว "การทำงานกับบุคคลเหล่านี้ในการจัดการความโกรธและการตัดสินใจโดยไม่ใช้ความรุนแรงอาจช่วยลดความเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายต่อเด็กได้" สำหรับบุคคลที่ฆ่าทั้งเด็กและผู้ใหญ่และลงมือสังหารโดยไตร่ตรองไว้ก่อนและวางแผนไว้ สัญญาณเตือน เช่น ทัศนคติและพฤติกรรมต่อต้านสังคมแบบคลาสสิกอาจมีความสำคัญมากขึ้นในการแก้ไขปัญหา Hanlon กล่าว “เรารู้สึกประหลาดใจที่มีบุคคลเหล่านี้ไม่กี่คนที่ตรงกับภาพเหมารวมของสื่อแคบๆ ที่ว่าแม่โรคจิตเป็นผู้ที่ฆ่าลูก” แฮนลอนกล่าว "การค้นพบของเราเตือนให้เราท้าทายสมมติฐานเกี่ยวกับการฆาตกรรมเด็ก และกระตุ้นให้เราใส่ใจอย่างใกล้ชิดกับการขาดดุล ลักษณะเฉพาะ และสถานการณ์ที่ทำให้เด็กตกอยู่ในความเสี่ยง" นักเขียนชาวตะวันตกเฉียงเหนือคนอื่น ๆ ได้แก่ Nicole M. Azores-Gococo, Ph.D. ผู้สมัครในสาขาจิตวิทยาคลินิก และ Michael Brook ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านจิตเวชศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ ทั้งสองแห่งที่ Feinberg บรู๊คควบคุมห้องทดลองนิติจิตวิทยาร่วมกับแฮนลอน