ให้ความรู้เกี่ยวกับกาฬโรค

ดร. เจมส์ วูด ศาสตราจารย์ด้านมานุษยวิทยาและประชากรศาสตร์แห่ง Penn State กล่าวว่า "แม้ว่าดูภายนอกจะคล้ายกัน แต่เราไม่เชื่อว่าโรคระบาดในศตวรรษที่ 14 และกาฬโรคในยุคปัจจุบันจะเหมือนกัน" "คำอธิบายอาการของโรคแบบเก่ามักจะไม่เฉพาะเจาะจงเกินไปที่จะเป็นพื้นฐานที่เชื่อถือได้สำหรับการวินิจฉัย" นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่ามันเป็นอาการของอาการบวมน้ำเหลืองที่ทำให้นักแบคทีเรียวิทยาในศตวรรษที่ 19 ระบุว่าโรคระบาดในศตวรรษที่ 14 เป็นกาฬโรค “อาการของกาฬโรคมีทั้งไข้สูง ลมหายใจเหม็น ไอ อาเจียนเป็นเลือด และมีกลิ่นตัวเหม็น” รีเบคก้า เฟอร์เรลล์ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขามานุษยวิทยากล่าว “อาการอื่นๆ ได้แก่ รอยช้ำแดงหรือเลือดออกตามผิวหนังและต่อมน้ำเหลืองบวม อาการเหล่านี้หลายอย่างปรากฏในกาฬโรค แต่ก็สามารถปรากฏในโรคอื่นๆ ได้เช่นกัน” นักวิจัยซึ่งรวมถึง Sharon DeWitt-Avina นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขามานุษยวิทยาของ Penn State, Stephen Matthews และ Mark Shriver ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ทั้งสองแห่งสถาบันวิจัยประชากรแห่ง Penn State และ Darryl Holman ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยวอชิงตัน ซีแอตเทิล กำลังตรวจสอบบันทึกของคริสตจักรและเอกสารอื่นๆ จากอังกฤษ เพื่อสร้างความรุนแรง การแพร่กระจายในพื้นที่ และพลวัตทางโลกของกาฬโรค พวกเขากำลังดูบันทึกของบาทหลวงเกี่ยวกับการเปลี่ยนพระสงฆ์ในหลายสังฆมณฑลอังกฤษอย่างใกล้ชิดเป็นพิเศษ แม้ว่าบันทึกเหล่านี้มักจะไม่สมบูรณ์และตีความได้ยาก แต่ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามีนักบวชจำนวนมากเสียชีวิตในช่วงที่เกิดโรคระบาดในปี 1349 ถึง 1350 “บันทึกเหล่านี้บ่งชี้ว่าการแพร่กระจายของกาฬโรคนั้นรวดเร็วกว่าที่เราเคยเชื่อ” วูดกล่าวกับผู้เข้าร่วมในวันนี้ (12 เมษายน) ในการประชุมประจำปีของสมาคมนักมานุษยวิทยากายภาพแห่งอเมริกาในเมืองบัฟฟาโล รัฐนิวยอร์ก “โรคนี้ดูเหมือนจะแพร่กระจายด้วย ในหมู่มนุษย์อย่างรวดเร็วเป็นสิ่งที่ต้องสร้างเป็นอันดับแรกในประชากรหนูป่าเช่น กาฬโรค การวิเคราะห์อัตราการเสียชีวิตรายเดือนของพระสงฆ์ในช่วงที่เกิดโรคระบาด แสดงให้เห็นว่ามีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตมากกว่าในช่วงเวลาปกติถึง 45 เท่า ซึ่งเป็นระดับการเสียชีวิตที่สูงกว่าปกติที่เกี่ยวข้องกับกาฬโรค” กาฬโรคสมัยใหม่มักต้องการความถี่สูงในประชากรหนูก่อนที่จะแพร่ระบาดเข้าสู่ชุมชนมนุษย์ผ่านทางพาหะของหมัด ในอดีต การระบาดของโรคกาฬโรคมีความเกี่ยวข้องกับหนูที่ตายจำนวนมาก “ไม่มีรายงานหนูตายตามท้องถนนในช่วงทศวรรษที่ 1300 ซึ่งเป็นชนิดที่พบได้บ่อยในโรคระบาดล่าสุด เมื่อเรารู้ว่ากาฬโรคเป็นตัวการที่ก่อให้เกิดโรค” วูดกล่าว แทนที่จะแพร่เชื้อโดยสัตว์และแมลงพาหะ นักวิจัยเชื่อว่ากาฬโรคติดต่อจากคนสู่คน เช่นเดียวกับโรคหัดและไข้ทรพิษ รูปแบบทางภูมิศาสตร์ของโรคดูเหมือนว่าจะรองรับสิ่งนี้ เนื่องจากโรคแพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปตามถนนและแม่น้ำที่เดินเรือได้ และไม่ได้ถูกทำให้ช้าลงด้วยสิ่งกีดขวางทางภูมิศาสตร์ที่จะจำกัดการเคลื่อนไหวของสัตว์ฟันแทะ “เป็นไปได้ว่ากาฬโรคมีสาเหตุมาจากสิ่งมีชีวิตติดเชื้อหลายชนิด แต่เรายังไม่พร้อมที่จะระบุสาเหตุของโรค” วูดกล่าว “กาฬโรคถูกระบุเร็วเกินไปกับกาฬโรคในอดีต นักประวัติศาสตร์เอาสิ่งที่รู้เกี่ยวกับกาฬโรคและใช้อย่างผิดๆ เพื่อเติมเต็มช่องว่างมากมายในภาพกาฬโรคของเรา เราไม่ต้องการทำผิดพลาดแบบเดียวกันโดยระบุสาเหตุอื่นที่เป็นไปได้ก่อนเวลาอันควร” นักวิจัยไม่ได้ตัดความเป็นไปได้ที่กาฬโรคอาจเกิดจากบรรพบุรุษของบาซิลลัสกาฬโรคสมัยใหม่ ซึ่งต่อมาอาจกลายพันธุ์เป็นโรคที่มีแมลงเป็นพาหะของสัตว์ฟันแทะ ซึ่งปัจจุบันเราเรียกว่ากาฬโรค ข้อเท็จจริงก็คือว่าเราสามารถติดตามกาฬโรคสมัยใหม่ได้อย่างน่าเชื่อถือตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 18 หรือต้นศตวรรษที่ 19 เท่านั้น ตามข้อมูลของ Wood ใครจะรู้ว่ามันเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อไหร่? “บ่อยครั้งที่เราตั้งสมมติฐานว่าในขณะที่หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปในปฏิสัมพันธ์ระหว่างโรคติดเชื้อและโฮสต์ของมนุษย์ จุลินทรีย์เองก็ยังคงเหมือนเดิมไม่มากก็น้อย” วูดกล่าว “นี่เป็นสิ่งที่ผิด หากมีสิ่งใดที่มีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลง มันคือจุลชีพที่ผ่านหลายล้านชั่วอายุคนและมีโอกาสที่จะกลายพันธุ์ในจำนวนเท่าๆ กันในช่วงไม่กี่ศตวรรษ เราไม่เห็นเหตุผลที่จะคิดว่าเชื้อโรคกาฬโรคยังคงมีอยู่ในรูปแบบดั้งเดิม”