ความวิตกกังวล

จำนวนเด็กที่เป็นโรควิตกกังวล แต่ไม่ใช่ภาวะซึมเศร้าได้เพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตามรายงานฉบับใหม่ ผู้เขียนนำคือ Rebecca H. Bitsko, PhD, จาก National Center on Birth Defects and Developmental Disabilities, Centers for Disease Control and Prevention การศึกษาแสดงให้เห็นอัตราที่สูงและผลกระทบของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในเยาวชนอเมริกัน นักวิจัยวิเคราะห์ข้อมูลจากการสำรวจสุขภาพเด็กแห่งชาติที่เป็นตัวแทนของประเทศในปี 2546 2550 และ 2554-2555 ในปีที่ผ่านมา ผู้ปกครองมากกว่า 65,000 คนถูกถามเกี่ยวกับปัญหาเกี่ยวกับความวิตกกังวลและ/หรือภาวะซึมเศร้า (วินิจฉัยโดยแพทย์หรือบุคลากรทางการแพทย์อื่นๆ) ในบุตรหลานของตนที่มีอายุตั้งแต่ 6 ถึง 17 ปี ในการสำรวจปี 2554-2555 เด็กและวัยรุ่นร้อยละ 5.3 มีความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้าในปัจจุบัน ความชุกของความวิตกกังวลในปัจจุบันเพิ่มขึ้นอย่างมากระหว่างการสำรวจ: จากร้อยละ 3.5 ในปี 2550 เป็นร้อยละ 4.1 ในปี 2554-2555 เมื่อเปรียบเทียบแล้ว ความชุกของภาวะซึมเศร้าในปัจจุบันไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ: ร้อยละ 2.5 และ 2.7 ตามลำดับ "การประมาณการเหล่านี้สอดคล้องกับเด็กประมาณ 2 ล้านคนอายุระหว่าง 6-17 ปีในปี 2554-2555 ที่มีภาวะวิตกกังวลในปัจจุบัน เด็ก 1.4 ล้านคนที่มีภาวะซึมเศร้าในปัจจุบัน 2.6 ล้านคนที่มีความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้าในปัจจุบัน และเด็ก 760,000 คนที่มีทั้งสองอย่าง" ดร. Bitsko และผู้เขียนร่วมเขียน . เปอร์เซ็นต์ของเด็กที่เคยได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรควิตกกังวลหรือซึมเศร้าเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 5.4 ในปี 2546 เป็นร้อยละ 8.4 ในปี 2554-2555 เด็กที่มี ความวิตกกังวล และ/หรือซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะมีภาวะสุขภาพเรื้อรังอื่นๆ ที่ได้รับการวินิจฉัยเช่นกัน รวมถึงความผิดปกติของพฤติกรรมทางระบบประสาทและโรคอ้วน แม้ว่าหลังจากปรับตัวกับปัญหาสุขภาพอื่นๆ แล้ว ความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้าก็สัมพันธ์กับการใช้บริการด้านสุขภาพที่เพิ่มขึ้น ปัญหาที่โรงเรียนมากขึ้น และระดับความเลวร้ายที่สูงขึ้นสำหรับผู้ปกครอง "แม้จะมีความต้องการด้านการรักษาพยาบาลที่สำคัญ แต่เด็กเกือบ 20 เปอร์เซ็นต์ที่มีความวิตกกังวลหรือซึมเศร้าไม่ได้รับการรักษาสุขภาพจิตในปีที่ผ่านมา" ดร. Bitsko และผู้เขียนร่วมเขียน มีเพียงหนึ่งในสามของเด็กที่มีภาวะวิตกกังวลหรือซึมเศร้าเท่านั้นที่มี "สถานพยาบาล" ซึ่งก็คือแหล่งการดูแลสุขภาพตามปกติที่มีการส่งต่อและการประสานงานการดูแล หากจำเป็น จากการสำรวจซ้ำๆ ในกลุ่มตัวอย่างผู้ปกครองทั่วประเทศ การศึกษานี้ให้ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับภาระของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในเด็กและวัยรุ่นในสหรัฐอเมริกา สาเหตุของความวิตกกังวลที่ผู้ปกครองรายงานเพิ่มขึ้นนั้นไม่ชัดเจน แนวโน้มนี้อาจสะท้อนถึงการระบุตัวตนที่ดีขึ้นหรือการใช้บริการสุขภาพจิตที่เพิ่มขึ้น หรือจำนวนเด็กที่มีอาการวิตกกังวลเพิ่มขึ้น ผู้เขียนเสนอแนะ จากการสำรวจซ้ำในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นตัวแทนระดับประเทศ การศึกษานี้ให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เกี่ยวกับความชุกและภาระของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในเด็กและวัยรุ่น นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าการประมาณการระดับชาตินั้นต่ำกว่าข้อมูลจากการศึกษาในชุมชน "บ่งชี้ว่าความวิตกกังวลของเด็กอาจไม่ได้รับการวินิจฉัย" "เด็กที่มีความวิตกกังวลและซึมเศร้าอาจมีความต้องการที่นอกเหนือไปจากการวินิจฉัยและการรักษาสุขภาพจิต" ดร. Bitsko แสดงความคิดเห็น "ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าเกี่ยวข้องกับปัญหาในโรงเรียน ความเครียดในการเลี้ยงดูบุตร และความต้องการทางการแพทย์ที่ไม่ได้รับการตอบสนอง พ่อแม่ ผู้ให้บริการด้านสุขภาพ และครูสามารถ มองหาวิธีที่จะช่วยเหลือเด็กที่มีความวิตกกังวลและซึมเศร้าในทุกด้านของชีวิตเด็ก" นักวิจัยเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความชุกของความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้น และเพื่อประเมินว่าการประสานงานการดูแลที่ดีขึ้นและกลยุทธ์อื่น ๆ สามารถปรับปรุงสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของเด็กที่มีความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าได้อย่างไร